ธรรมจริงแท้ฤาแปลกปลอมนั้นแตกต่าง
ธรรมปลอมสร้างปาฏิหารย์สิ่งลวงตา
ธรรมจริงแท้เดิมทีไร้ลักษณา
เพียงพริบตาหลุดพ้นห้วงเกิดตาย
ครั้งกระโน้นขงจื้อกราบครูเจ็ดคน
หลังได้ยลเหลาจื้อไขปัญหา
หลุนอวี่กล่าวเช้ารับธรรมเย็นมรณา
ธรรมปริศนาผู้คนยากแจ้งใจ
ในครานั้นเจิงจื่อรับขานเสียง "เหวย"
ยากเฉลยศิษย์สามพันต่างกังขา
ศากยมุนีหกปีทุกขกิิริยา
พระุพุทธาทีปังกรส่งมอบธรรม
งานหลิงซันหมุนบุปผาหน้าหมู่สงฆ์
สัทธรรมตรงนัยตาแฝงแจ้งเลิศล้ำ
กัสสปะเผยรอยยิ้มปิตินำ
ผู้อื่นคลำหาทางมิเข้าใจ
หุบเหวเทพไม่สิ้นชีพเหลาจื้อกล่าว
ธรรมนั้นเล่าอัศจรรย์แฝงความหมาย
แต่บุราณสำเร็จเป็นเทพไท้
มีไหมไม่เสาะหาวิสุทธาจารย์
เพราะเวลาแห่งฟ้ายังไม่ถึง
ถ่ายทอดหนึ่งสู่หนึ่งสืบพงศา
มาบัดนี้เกณฑ์สามเวียนผ่านมา
ฟ้าบัญชาวิสุทธาฯ ช่วยโลกีย์
กงฉังจื่อซี่ร่วมรับพระโองการ
ปกโปรดงานสามภพเทพคนผี
ประชาต่างได้รับปลายกัปนี้
ธรรมวิถีฟ้าบัญชาสืบทอดไกล
หลายปีผ่านปกโปรดทุกถิ่นที่
ทั่วปฐพีธรรมเกรียงไกรแผ่ไพศาล
บุญสัมพันธ์ได้พบธรรมมิช้านาน
หลงสำราญมิปลงใจไร้บุญญา
มีบุญญาได้มาัรับธรรมฟ้า
บำเพ็ญพาโปรดบรรพชนแลลูกหลาน
ได้รับธรรมแม้นมีบุญเบาบาง
มิช้านานใจปรวนแปรแห่หนีไป
บำเพ็ญไปจิตใจหลงคิดผิด
เหมือนสิ้นคิดหาทางคอยขัดขวาง
ใจลบหลู่เบื้องบนแลถากถาง
เดินผิดทางรู้เมื่อสายภัยถึงตัว
พุทธะตรัสละคลางแคลงแจ้งปัญญา
จิตศรัทธาดลใจฟ้าคำปราชญ์กล่าว
ได้รับธรรมแพร่ธรรมในยุคขาว
สุกสกาวมรรคผลบุญหลงฮว๋างาน
ทุกข์เคี่ยวกรำช่วงเวลาเพียงอึดใจ
เสวยในมรรคผลหมื่นแปดร้อยปี
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น